Vive en Costa Rica
Door: Amber van Duinen
29 Oktober 2014 | Panama, Bocas del Toro
Hierbij ons 2e reisverslag over het geweldige, dure maar fantastische land Costa Rica!
Na 4,5 week in Nicaragua te zijn geweest zijn we vanuit San Juan del Sur door de zoon van de Hostel eigenaar met de auto naar de grens gebracht. Hier werden we meteen belaagd door de lokale mensen met vragen of we geld wilden omwisselen. Ook boden ze ons de immigratie papieren aan die je nodig hebt om de grens over te kunnen. Hier vragen ze natuurlijk extra geld voor. Inmiddels weten we dat we hier niet extra voor hoeven te betalen en lopen dan ook snel door naar de immigratie zelf. Voordat we daar aankomen moeten we natuurlijk als toerist zijnde eerst betalen om een loket verder te komen. (Ze hebben hier zelfs speciale tarieven voor toeristen, het verschil hiertussen kan zo 10 euro zijn voor bijvoorbeeld de entree van een museum. Als je daar naar vraagt waarom dit zo is geven ze als antwoord:”als toerist zijnde ga ik je toch niet het normale tarief laten betalen”. Ha oke, weten we dat ook weer..) Eenmaal bij het volgende loket vragen ze naar ons reisdoel en wanneer we Costa Rica weer gaan verlaten. In ons beste Spaans leggen we dit uit. Dit was toch aardig goed denk ik, want zonder aarzeling of het tonen van een doorreisticket kregen we een mooie stempel van Costa Rica in ons paspoort, bienvenido!
Onze eerste stop in Costa Rica was Rincon de la Vieja. Een natuurreservaat dichtbij de plaats Liberia. We komen terecht op een luxe ranche. Niet helemaal gepland, maar wel heerlijk even wat luxe. Rozenblaadjes op ons bed en warm water! Dus eerst een kwartier onder de warme douche gestaan.
De volgende dag zijn we een mooie hike van 7,5 uur gaan lopen in het natuurgebied. Een verschil met Nicaragua was dat hier in het regenwoud paden zijn gemaakt met markeringen, zodat je zonder gids zelf de routes kan lopen. Wel waren de paden even heftig om over te lopen. Onderweg kwamen we 2 hele mooie watervallen tegen. Een welverdiende beloning na heuvel op en af lopend door de warmte. Gaaf om door de jungle te lopen al haat Amber de insecten onderweg. Wel goed voor de conditie af en toe rennen door de jungle met een steekvlieg achter je aan gezoemd, haha.
Na 2 dagen in Rincon de la Vieja te zijn geweest vervolgen we onze reis naar La Fortuna/Arenal. Alleen de trip erheen was al een belevenis. Vol goede moet namen we de lokale bus. We wisten dat we 3x over zouden moeten stappen om er te komen. Bij de laatste overstap in Tilarán hoorde we dat er alleen een bus zou gaan om 12.30 uur die dag richting La Fortuna. We keken op de klok en het was helaas 12.40 uur. Hm dat is jammer. Na wat rondvraag kwamen we aan de praat met een leuke oude dame die vertelde dat ze op de bus naar La Fortuna aan het wachten was, maar dat deze nog niet gekomen was. Voor ons kwam dat goed uit. Uiteindelijk kwam de bus aantuffen om 15.30 uur dus konden we weer verder. Na 2 uur rijden hoorde we van de buschauffeur dat we uit moesten stappen. We hadden geen idee waarom, maar dit werd al snel duidelijk. Een eindje verderop zagen we een gat van 10 meter diep in de weg waar wij overheen moesten. Aha, nee daar kan geen bus overheen rijden nee. Er werd verteld dat aan de andere kant van de weg een andere bus ons kwam ophalen die ons verder zal brengen. Maar we moesten natuurlijk eerst het gat over. Wat er toen gebeurde konden we niet geloven; er reed een sjofel het gat in. Wij moesten per duo in de grijper van de sjofel gaan staan die ons van de ene kant naar de andere kant navigeerde. Daar stonden we dan, met onze backpacks in de grijper van een sjofel, goed vasthouden en vooral niet naar benden kijken. Nadat al de passagiers veilig aan de overkant waren gebracht liepen we naar de bus, het 2e obstakel. Onze bus was net ietsje te ver naar achteren gereden, waardoor deze vast zat in een flinke greppel. Gelukkig kwam de sjofel ook hier weer goed van pas. Deze heeft met een ketting de bus uit de greppel getakeld waarna we na 2,5 uur vertraging eindelijk onze reis konden vervolgen naar La Fortuna. Eenmaal aangekomen snel een hostel opgezocht en lekker gaan slapen.
De volgende dag hebben we de hotsprings bezocht en een hike gedaan op de vulkaan. Helaas kwamen we middenin een tropische bui terecht, waardoor het leek alsof we in een zwembad waren gedoken, wel lekker verfrissend. Toch maar een poncho gekocht daarna..
De dag erna hebben we een trip gedaan naar Rio Celeste. Wat was dit gaaf! Het regenwoud staat bekend om zijn felblauwe water. We hadden nog nooit zoiets gezien, alsof het gefotoshopt was.
Na deze mooie plekken te hebben gezien was onze volgende stop Monteverde. Dit is een cloud forest, erg koud en regenachtig dus. Hier hebben ze de langste zipline van Latin America, wel 1590 meter lang. Die moesten we natuurlijk uitproberen samen met de Tarzanswing waarmee je 45 meter naar benden valt met een vrije val. Amber heeft de longen uit haar lijf geschreeuwd.. en Brent maar lachen. Natuurlijk hebben we ook een hike gedaan door het regenwoud. Op ons pad kwamen we een enorm grote vogelspin tegen die voor onze voeten liep.. mooi voor de foto maar daarna snel weer door!
Na onze avonturen in Monteverde zijn we door gegaan naar Totuguero om de schildpadden te bewonderen. Via de hoofdstad San José vlogen we in 20 minuten met een klein vliegtuigje naar Tortuguero. Onderweg hadden we een erg mooi uitzicht over de bossen en ook de landing was spectaculair. Tortuguero ligt namelijk tussen de zee en een rivier in. Hier zijn we vroeg in de ochtend gaan kanoën met een local genaamd: Ernesto. Dit op aanraden van Werner en Nienke, nog bedankt daarvoor! Ernesto heeft ons veel dieren en mooie plekke kunnen kunnen laten zien. Bijvoorbeeld apen, een slang, leguanen en tucans. Ook hebben we een hike gedaan door het bos en natuurlijk de schildpadden gespot in de nacht. We konden zo dichtbij komen dat we over het schild van de schildpad konden vegen. Gaaf was dat dit helemaal oplichtte door de weerkaatsing van het maanlicht en de mineralen.
Na 3 dagen in Tortuguero te zijn gebleven zijn we doorgereisd naar alweer onze laatste bestemming in Costa Rica, namelijk: Puerto Viejo de Talamanca. Dit is een kustplaatsje dichtbij de grens met Panama. Een leuke afwisseling na het zien van vier natuurreservaten. Lekker genoten aan het strand met een fles wijn, snorkelen en fietsen huren om afgelegen stranden te verkennen.
Nosotros tenemos gozamos de Costa Rica!
Na 4,5 week in Nicaragua te zijn geweest zijn we vanuit San Juan del Sur door de zoon van de Hostel eigenaar met de auto naar de grens gebracht. Hier werden we meteen belaagd door de lokale mensen met vragen of we geld wilden omwisselen. Ook boden ze ons de immigratie papieren aan die je nodig hebt om de grens over te kunnen. Hier vragen ze natuurlijk extra geld voor. Inmiddels weten we dat we hier niet extra voor hoeven te betalen en lopen dan ook snel door naar de immigratie zelf. Voordat we daar aankomen moeten we natuurlijk als toerist zijnde eerst betalen om een loket verder te komen. (Ze hebben hier zelfs speciale tarieven voor toeristen, het verschil hiertussen kan zo 10 euro zijn voor bijvoorbeeld de entree van een museum. Als je daar naar vraagt waarom dit zo is geven ze als antwoord:”als toerist zijnde ga ik je toch niet het normale tarief laten betalen”. Ha oke, weten we dat ook weer..) Eenmaal bij het volgende loket vragen ze naar ons reisdoel en wanneer we Costa Rica weer gaan verlaten. In ons beste Spaans leggen we dit uit. Dit was toch aardig goed denk ik, want zonder aarzeling of het tonen van een doorreisticket kregen we een mooie stempel van Costa Rica in ons paspoort, bienvenido!
Onze eerste stop in Costa Rica was Rincon de la Vieja. Een natuurreservaat dichtbij de plaats Liberia. We komen terecht op een luxe ranche. Niet helemaal gepland, maar wel heerlijk even wat luxe. Rozenblaadjes op ons bed en warm water! Dus eerst een kwartier onder de warme douche gestaan.
De volgende dag zijn we een mooie hike van 7,5 uur gaan lopen in het natuurgebied. Een verschil met Nicaragua was dat hier in het regenwoud paden zijn gemaakt met markeringen, zodat je zonder gids zelf de routes kan lopen. Wel waren de paden even heftig om over te lopen. Onderweg kwamen we 2 hele mooie watervallen tegen. Een welverdiende beloning na heuvel op en af lopend door de warmte. Gaaf om door de jungle te lopen al haat Amber de insecten onderweg. Wel goed voor de conditie af en toe rennen door de jungle met een steekvlieg achter je aan gezoemd, haha.
Na 2 dagen in Rincon de la Vieja te zijn geweest vervolgen we onze reis naar La Fortuna/Arenal. Alleen de trip erheen was al een belevenis. Vol goede moet namen we de lokale bus. We wisten dat we 3x over zouden moeten stappen om er te komen. Bij de laatste overstap in Tilarán hoorde we dat er alleen een bus zou gaan om 12.30 uur die dag richting La Fortuna. We keken op de klok en het was helaas 12.40 uur. Hm dat is jammer. Na wat rondvraag kwamen we aan de praat met een leuke oude dame die vertelde dat ze op de bus naar La Fortuna aan het wachten was, maar dat deze nog niet gekomen was. Voor ons kwam dat goed uit. Uiteindelijk kwam de bus aantuffen om 15.30 uur dus konden we weer verder. Na 2 uur rijden hoorde we van de buschauffeur dat we uit moesten stappen. We hadden geen idee waarom, maar dit werd al snel duidelijk. Een eindje verderop zagen we een gat van 10 meter diep in de weg waar wij overheen moesten. Aha, nee daar kan geen bus overheen rijden nee. Er werd verteld dat aan de andere kant van de weg een andere bus ons kwam ophalen die ons verder zal brengen. Maar we moesten natuurlijk eerst het gat over. Wat er toen gebeurde konden we niet geloven; er reed een sjofel het gat in. Wij moesten per duo in de grijper van de sjofel gaan staan die ons van de ene kant naar de andere kant navigeerde. Daar stonden we dan, met onze backpacks in de grijper van een sjofel, goed vasthouden en vooral niet naar benden kijken. Nadat al de passagiers veilig aan de overkant waren gebracht liepen we naar de bus, het 2e obstakel. Onze bus was net ietsje te ver naar achteren gereden, waardoor deze vast zat in een flinke greppel. Gelukkig kwam de sjofel ook hier weer goed van pas. Deze heeft met een ketting de bus uit de greppel getakeld waarna we na 2,5 uur vertraging eindelijk onze reis konden vervolgen naar La Fortuna. Eenmaal aangekomen snel een hostel opgezocht en lekker gaan slapen.
De volgende dag hebben we de hotsprings bezocht en een hike gedaan op de vulkaan. Helaas kwamen we middenin een tropische bui terecht, waardoor het leek alsof we in een zwembad waren gedoken, wel lekker verfrissend. Toch maar een poncho gekocht daarna..
De dag erna hebben we een trip gedaan naar Rio Celeste. Wat was dit gaaf! Het regenwoud staat bekend om zijn felblauwe water. We hadden nog nooit zoiets gezien, alsof het gefotoshopt was.
Na deze mooie plekken te hebben gezien was onze volgende stop Monteverde. Dit is een cloud forest, erg koud en regenachtig dus. Hier hebben ze de langste zipline van Latin America, wel 1590 meter lang. Die moesten we natuurlijk uitproberen samen met de Tarzanswing waarmee je 45 meter naar benden valt met een vrije val. Amber heeft de longen uit haar lijf geschreeuwd.. en Brent maar lachen. Natuurlijk hebben we ook een hike gedaan door het regenwoud. Op ons pad kwamen we een enorm grote vogelspin tegen die voor onze voeten liep.. mooi voor de foto maar daarna snel weer door!
Na onze avonturen in Monteverde zijn we door gegaan naar Totuguero om de schildpadden te bewonderen. Via de hoofdstad San José vlogen we in 20 minuten met een klein vliegtuigje naar Tortuguero. Onderweg hadden we een erg mooi uitzicht over de bossen en ook de landing was spectaculair. Tortuguero ligt namelijk tussen de zee en een rivier in. Hier zijn we vroeg in de ochtend gaan kanoën met een local genaamd: Ernesto. Dit op aanraden van Werner en Nienke, nog bedankt daarvoor! Ernesto heeft ons veel dieren en mooie plekke kunnen kunnen laten zien. Bijvoorbeeld apen, een slang, leguanen en tucans. Ook hebben we een hike gedaan door het bos en natuurlijk de schildpadden gespot in de nacht. We konden zo dichtbij komen dat we over het schild van de schildpad konden vegen. Gaaf was dat dit helemaal oplichtte door de weerkaatsing van het maanlicht en de mineralen.
Na 3 dagen in Tortuguero te zijn gebleven zijn we doorgereisd naar alweer onze laatste bestemming in Costa Rica, namelijk: Puerto Viejo de Talamanca. Dit is een kustplaatsje dichtbij de grens met Panama. Een leuke afwisseling na het zien van vier natuurreservaten. Lekker genoten aan het strand met een fles wijn, snorkelen en fietsen huren om afgelegen stranden te verkennen.
Nosotros tenemos gozamos de Costa Rica!
-
29 Oktober 2014 - 09:41
Jolien:
Wow wat gaaf allemaal weer! Wat een verhalen maken jullie mee zeg! Super leuk om dit te lezen. Geniet ervan!!! -
30 Oktober 2014 - 00:26
Marian:
Leuk verslag weer. Top!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley